ERASMUS +

29 maja 2017

ERASMUS +

Wizyta na Łotwie

  Lasy, lasy, lasy, rzeki, rzeki, rzeki, jeziora, jeziora, jeziora…..
To pierwsze wrażenia z tego pięknego, ale mało zaludnionego kraju. Na całej Łotwie mieszka około 2,5 mln ludzi, z czego prawie połowa w stolicy – Rydze. Mało jest obszarów przemysłowych, a więc i mało reklam na ulicach. Główne źródła utrzymania to: rybołówstwo, leśnictwo, małe lokalne firmy i turystyka. Tradycyjna kuchnia opiera się na prostych potrawach, a podstawowe składniki to: ryby, ziemniaki, przeróżne sery oraz czarny chleb. Klimat zbliżony jest do naszego, a różnica czasowa wynosi jedną godzinę do przodu. Walutą obowiązującą od 2014 roku jest euro, a językiem urzędowym łotewski. Dużo starszych osób mówi też po rosyjsku, ale zaskakująco dużo dzieci i młodych ludzi mówi po angielsku. W czasie spotkania z włodarzem gminy dowiedzieliśmy się, że obserwowana jest tendencja zmniejszania się liczby dzieci, szczególnie w mniejszych miejscowościach. Jednocześnie przybywa uczniów z różnymi dysfunkcjami rozwojowymi. Inwestycje w skali kraju dotyczą najczęściej większych miast. W mniejszych gminach szkoły, aby pozyskać dodatkowe środki na rozwój, bardzo często angażują się w projekty edukacyjne finansowane przez Unię Europejską.

  W pierwszym tygodniu maja (01-06.05.2017r.) odbyło się drugie spotkanie w ramach projektu Erasmus + Różnorodność pod parasolem tolerancji. Tym razem gościliśmy w szkole Meiranu Kalapaka Pamatskola, położonej w gminie Lubanas Novads, około 200 km na wschód od Rygi. Jest to mała szkoła, w której uczy się 45 dzieci, w klasach od pierwszej do dziewiątej. Położona jest w bardzo bliskim sąsiedztwie rzeki Ewikszta, a budynek i teren nie są ogrodzone. Zatrudnionych jest 18 osób (grono pedagogiczne i pracownicy obsługi). Gospodarze przygotowali ciekawy i bogaty, ale bardzo napięty program. We wszystkich odwiedzanych miejscach byliśmy bardzo serdecznie i przyjaźnie witani. Podczas spotkań projektowych odbyły się prezentacje szkół partnerskich z Niemiec, Hiszpanii, Turcji, Grecji. Wielkie zainteresowanie i poruszenie wśród łotewskich uczniów wywołała prezentacja o naszej szkole, a szczególnie film nakręcony przez naszego absolwenta i nauczycielki. Wymieniliśmy się też pracami plastycznymi tworzonymi przez dzieci z różnych krajów na lekcjach języka angielskiego. Omówione zastały kolejne etapy projektu, zasady publikacji oraz ustalono terminy kolejnych spotkań. W szkole partnerskiej poznaliśmy warunki lokalowe, sposób organizacji zajęć. Oglądaliśmy też wybrane zajęcia lekcyjne. Ciekawostką jest fakt, że na jednej lekcji łączeni są uczniowie z różnych poziomów (np. klasa czwarta, szósta i dziewiąta) oraz z różnymi dysfunkcjami rozwojowymi. Raczej nie ma nauczycieli wspomagających.  Oprócz zwykłych przedmiotów, dzieci pracują też w szkolnym sadzie, gdzie jesienią zbierają jabłka. Od najwcześniejszych lat uczą się tańczyć, głównie tańców narodowych. Na scenie razem z najmłodszymi przedszkolakami występują nauczycielki. W ogóle jest to bardzo rozśpiewany i roztańczony naród, co mieliśmy okazję zobaczyć podczas, codziennego pobytu oraz uroczystego koncertu z okazji święta narodowego obchodzonego 4 maja. Przypada wtedy rocznica podpisania Deklaracji Niepodległości. Na każdym kroku widać, że Łotysze są niezwykle dumni i przywiązani do swojej państwowości, wolności, niezależności.

Braliśmy udział w warsztatach potraw narodowych, zajęciach rękodzieła wyrobów mydlarskich i skórzanych, z których Łotwa jest znana. Odwiedziliśmy też centrum kryzysowe Ozoli w Liezere, gdzie znajduje się kompleks edukacyjno-wychowawczy: przedszkole, szkoła podstawowa i dom dziecka, w którym mogą przebywać dzieci i młodzież nawet do 24-26 roku życia. Są tam też prowadzone tzw. lekcje ciszy. Podczas takich zajęć dzieci – indywidualnie, w całkowitej ciszy - układają na piasku różne obrazy, korzystając z bardzo wielu zgromadzonych małych zabawek, rekwizytów. Według pracującej tam wolontariuszki bardzo sprzyja to uspokojeniu i eliminowaniu napięć emocjonalnych dzieci.

Ciekawym doświadczeniem była wizyta w ośrodku terapeutycznym w Madonie, gdzie mieliśmy okazję zobaczyć dogoterapię, czyli zajęcia dla dzieci z różnymi zaburzeniami, z towarzyszeniem psów. Prowadząca zajęcia podkreślała, że tę metodę poznała i uczyła się jej  wraz z psami w Polsce. Regularnie też przyjeżdża do naszego kraju na szkolenia i egzaminy dla czworonogów. Tam też obejrzeliśmy bardzo dobrze wyposażone sale do zajęć metodami Marii Montessori, znanymi również w Polsce.

Bardzo ładna jest Vecriga czyli Starówka w Rydze, ze swoimi urokliwymi uliczkami, malowanymi kamienicami i kawiarenkami w podwórkach. Niezapomniane wrażenie zrobiła na nas wizyta w operze i możliwość obejrzenia spektaklu baletowego Nad pięknym modrym Dunajem.  Przepiękne wnętrza opery, dekoracje, kostiumy na pewno zapadną nam w pamięci, podobnie jak cały wyjazd i ogromna serdeczność mieszkających tam ludzi.

Udział naszej szkoły w tego typu projektach jest ogromną wartością i szansą na poznanie innych krajów oraz szlifowanie języka angielskiego poprzez e-twinning.

Renata Pamięta
pedagog szkolny

{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}{ZDJECIE_OPIS}